برکه تمساح های گاندو
تمساح پوزه کوتاه یا این که گاندو از وسیع ترین خزندگان مرزو بوم در ۳۸۰ هکتار مساحت در جنوب سیستان و بلوچستان و شهرستان چابهار متمرکز میباشند , تعداد این نوع در کشور ایران حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ مرکز برآورده می شود . این تمساح دارنده پوزه ای پهن , میانگین مقدار این کروکودیل در نرها ۳ متر و ماده ها ۲ . ۴۵ متر است . گهگاه وزن آنان به ۵۵۰ کیلو می‌رسد .
معاش طومار گاندو
این تمساح در جنوب سیستان‌و‌بلوچستان معاش مینماید و در لهجه بلوچی گاندو» یعنی راه رونده روی شکم» نامیده میگردد . اسم اساسی آن تمساح پوزه کوتاه مردابی» و اسم علمی این حیوان Crocodylus palustris است . این حیوان در مناطقی نظیر روخانه‌ی باهوکلات» و رودخانه‌ی سرباز» و محدوده‌های آبی رنگ چابهار و سراوان تحت عنوان صرفا نواحی زیستی گاندو در کشور ایران , معاش میکنند . این حیوان هم‌زیستی مسالمت آمیزی با مردمان حوزه داراست و هر سال تعداد متعددی توریست را بدین حیطه میاورد . بخشها جنوبی سیستان‌و‌بلوچستان این حیوان را نشانه برکت و آبادانی می دانند و معتقدند که با مسافرت و مرگ این حیوان خشکسالی و قحطی روی معاش آنها سایه خواهد انداخت . به خاطر همین اعتقادوباور قلبی , آن ها تمام همت خویش را برای حفظ و بقای این حیوان به فعالیت میگیرند . گاندو حیوان زیاد زرنگ , زیرک و خیلی ترسو می باشند برای همین به پاره ای دشوار می‌توان آن ها را خارج از آب دید . این خزنده از مسافت ۵۰۰ متری صدا را از پشت راز خویش می‌‌شنود و به‌سرعت در آب مخفی میشود . هر چند گاندوها در حالت معمولی تماما اجتماعی میباشند و در صورت کمبود خطر به راحتی در کنار انسان‌ها رفت‌و‌آمد می‌نمایند . برخلاف رخ وحشیانه , آنها حیوان ها تماما آرامی میباشند . در طی ۱۰ سال قبلی صرفا ۲ مورد اتفاق بر اساس زخم انسانی از سوی این حیوان در کشور‌ایران گزارش شده‌است .
ان
گاندو
این آسیب‌ها مشتمل بر حمله خفیف در توان گاز دریافت کردن دست و پا بوده است که با اعتنا به تعداد مضاعف کم این آسیب‌ها , احتمال این میرود تمساح در تشخیص شکار خویش خطا کرده‌باشد . کلاً وجود گاندو در برکه‌ها و رودخانه‌ها تهدیدی برای مردمان محلی نیست به‌طوری‌که چه بسا بچه‌ها درین برکه‌ها به راحتی شنا کرده و ن به شستن پیاله و جامه سرگرم میباشند . گاندوها فقط گونه‌ای از تمساح‌ها می باشند که در کشور‌ایران یافت می گردند , برای همین این حیوان‌ها تبدیل به یک جاذبه توریسم مختص در مرز و بوم شده‌اند . طبق آخری سرشماری نزدیک به ۴۰۰ گاندو در سیستان‌و‌بلوچستان به رمز می برند و نسبتاً در هر گودال بزرگ آب که همسایه محلی به اسم هوتک» میگویند , می‌توان گاندوها را پیدا کرد . اما این حیوان به غیر از در جنوب‌شرق کشور ایران در کشورهای نپال , پاکستان , هند , بنگلادش , سریلانکا و بخش‌هایی از چین هم موجود است که بیشترین تعداد آن پس از در هند و سریلانکا گزارش شده‌است .
ظواهر و خصوصیات گاندو
گاندوها باقی‌مانده‌ای از راسته کروکودیل‌هایی میباشند که در زمان زمین‌شناسی مزوزوئیک یعنی ۲۲۵ تا ۲۶۵ میلیون سال گذشته معاش می‌کردند و از ۶۵ میلیون سال پیشین بدین طرف نسبتاً هیچ تغییر و تحول ظاهری نداشته‌اند . توله‌های گاندو طولی برابر ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر و رنگ زیتونی و با نوارهای تیره بر روی دمشان و تمساح‌های بالغ‌تر رنگ قهوه‌ای روشن با نشان‌هایی تیره و پراکنده در حین بدنشان دارا هستند . این تمساح‌ها در آرواره‌ی بالا ۱۹ دندان و در آرواره‌ی ذیل ۱۵ دندان بزرگ و در کل دربین ۶۶ تا ۶۸ دندان و پاهایی کوتاه داراست . گاندو گوشتخوار و از مدل شکار‌کننده کمین‌گر است که ماهی‌ها , پرنده ها و داران اطراف رودخانه‌ها , چه بسا سگ‌ها بیشتر وعده‌های غذایی تمساح پوزه کوتاه یا این که به عبارتی گاندو را تشکیل میدهد . در واقع بیشتر حیواناتی که به آب‌های محل معاش گاندو بروند , ممکن است و طعام این تمساح شوند . گاندوها در مرز و بوم هند چه بسا گهگاه گوزن سمبر ۲۲۵ کیلویی و گاومیش اهلی ۴۵۰ کیلویی را شکار کرده‌اند . آنان حتی‌در شکار با ببرهای هندی رقابت دارا‌هستند و بارها بر رمز شکار طعمه با این نوع درنده سرگرم شده‌اند . ولی همانطوری که گفته شد این تمساح‌ها عادت انسان‌خوری ندارند و به غیر از مواقعی محدود هیچ حمله‌‌ای در مقابل انسان‌ها نداشتند .
ساختمان دندان گاندو برای جویدن مطلوب نیست و توان جویدن ندارد . شکارهای کوچک خویش را می‌‌بلعد و شکارهای بزرگ را مدتی ذیل آب یا این که آفتاب نگه میدارد تا گوشت آن شل شود آنگاه آن را تکه کرده و می خورد . برعکس دندان‌های ضعیف , شیره‌ی گوارشی آنها اسید زیاد دارااست که میتواند در پهنا یک‌سری دقیقه هر غذایی را هضم نماید . حدود نیمی از کل تن گاندو را دم توانا این حیوان تشکیل می دهد و این دم نظیر سکان کشتی به جلو بردن وی در آب یاری می کند . تمساح پوزه کوتاه اهل ایران از حیث مقدار یک تمساح با جثه میانگین به حساب میآید و میتواند تا ارتفاع حداکثر ۴ متر رویش نماید . در فضای سبز قدمت گاندو در بین ۴۰ تا ۶۰ سال است , که در صورت معاش در وضعیت مراقبت شده میتواند بیشتراز ۶۰ سال نیز زنده بماند .
در نصیب پشت رمز و در منطقه گردن گاندو دو جفت ورقه شاخی بزرگ چشم میشود . در نصیب پاهای جلوی خویش پنج انگشت و در پاهای عقبی چهار انگشت دارااست . میانگین ارتفاع این کروکودیل‌ها در نرها ۳ متر و ماده‌ها ۲٫۴۵ متر و میانگین وزن آن ها ۵۵۰ کیلوگرم وزن است . عموما تمساح‌های نر زودتر به بلوغ می‌رسند و جثه‌ی بزرگ‌تری نسبت به تمساح ماده دارااست . اصلی ترین گاندو بازدید شده در جمهوری اسلامی ایران ۳٫۶ متر ارتفاع داراست که در جایی به اسم کافه یوسف» در نزدیکی منطقه‌ی گرم بیت» چشم شده‌است .
وجود پرده‌ای در تن این تمساح شیوه ورود آب به معده را می‌بنند چه بسا وقتی که دهن حیوان گشوده است هیچ آبی‌رنگ وارد معده‌اش نمی شود . با اعتنا به تحرک زیر و خونسرد بودن مصرف غذایی گاندوی بالغ به‌طور میانگین روزمره صرفا ۱٫۵ تا ۲ کیلوگرم گوشت است . یک پرده عرضی باطن دیده تمساح موجود است که برای حضور در تحت آب اثرگذار است . این پرده عرضی تحت عنوان پلک سوم تمساح محسوب میشود . در رخنه بینی گاندو ماهیچه‌ای موجود است که از بینی تحت آب نگهداری مینماید . گوش گاندو به صورت شکاف باریک در عقب دیده واقع شده و پوسته‌ای متحرک جهت حفظ در تحت آب داراست .
گاندو قوی‌ترین پا را در بین همگی تمساح‌ها داراست . این خصوصیت به خاطر آن است که نسبت به بقیه تمساح‌ها بیشترین راهپیمایی روی زمین را دارااست . این خصوصیت یک تغییر و تحول تکاملی است , چون منابع آبی رنگ کم و متفرق , گاندو را بدون چاره کرده که برای دستیابی به منابع آبی‌رنگ نو مسیرهای بی آبی را طی نمایند و زیرا بیشترین توکل برای خط مش رفتن بر روی پای عقبی است , پای عقبی آنها قوی‌تر است . جذاب است بدانید که در شرایطی که دندان این تمساح بشکند , دندان جدیدی جایگزین آن میگردد . این جور دارنده اندام‌های حسی پوستی است که به فشار آب اساسی است . در حالتی‌که یک ماهی از کنارشان تکان نماید , از روش فشار آب متوجه حضور آن می گردد . این اندام حسی در همگی جای تن گاندوها موجود است .
درباره این سایت